W sercu domu, gdzie wspomnienia ściany malują, Tam mieszka babcia, jak opowieść z dawnych lat. W jej oczach mądrość wieków, w uśmiechu ciepło domowego ognia, Babcia - strażniczka tradycji, opiekunka rodzinnych skarbów. Jej ręce, co kołysały kołyski, piekły chleby, W nich siła i delikatność, jak wiosenny wiatr w gałęziach. W jej słowach, miód i mądrość, lekcje życia szeptane, Każde opowiadanie, niczym most między pokoleniami. W kuchni babci, gdzie czas zwalnia swój bieg, Aromat ciast i zup, niczym melodia serca. Tu, przy stole pełnym smaków, historii i śmiechu, Rodzina się zbiera, w kręgu miłości, co babcia tkała. Babcia, to opowieść przy kominku, to bajka na dobranoc, To ona uczyła nas marzyć, wierzyć, podążać za sercem. W jej ogrodzie, gdzie każda roślina ma swoją historię, Jest magia dzieciństwa, jest radość, jest życie. W jej ramionach, każdy smutek mija, każda rana się goi, Babcia - nasz anioł stróż, nasz skarb, nasze korzenie. W jej obecności, każda chwila jest cenna, każdy dzień jest świętem, Babcia - nie tylko słowo, to cały świat, to miłość bez granic.
Kategoria: Ogólne
-
Babcia
-
Znajomy
W krainie, gdzie nadzieje kwitną jak wiosenne kwiaty, Spotkałem kogoś, kto obiecywał być jak bratni duch. W jego słowach lśniły obietnice, jak perły w słońcu, A w jego obecności serce śmiało marzyć zaczęło. Pokładałem w nim nadzieje, jak statki na morzu, Wierzyłem w uczciwość, w głębię, w prawdę wzajemnych słów. Lecz w tej nowej znajomości, gdzie miał być związek dusz, Znajdowały się niedomówienia, nieszczerze echa, puste gesty. Z każdym dniem, rozczarowanie rysowało swój obraz, Jak rysa na szkle, coraz bardziej widoczna, coraz głębsza. Tam, gdzie miała być szczerość, znalazłem tylko maski, W miejscu porozumienia – milczenie, w zamiast bliskości – dystans. Zawód, niczym cień, padł na tę znajomość, Zimny, ciężki, niczym zapadający zmierzch nadziei. To była nauka, choć bolesna, lecz potrzebna, Że nie każdy uśmiech jest prawdziwy, nie każde słowo szczere. W tej znajomości, gdzie miała być radość, była tylko pustka, Gdzie miała być przyjaźń, tam była tylko scena. Teraz rozumiem, że nie każda znajomość jest przeznaczona do trwania, Nie każdy, kto obiecuje świat, ma w sercu miejsce na szczerość. Zawód w znajomości to trudna lekcja życia, Ale każda rana uczy, każde doświadczenie wzmacnia. Teraz, choć z raną w sercu, idę dalej, mądrzejszy, Z większą ostrożnością, ale z niewzruszoną nadzieją na prawdziwe, szczere jutro.
-
Nowy Rok
Kiedy ostatnia kartka kalendarza opada, A stary rok w cichym szmerze się żegna, Przybywa Nowy Rok, pełen obietnic i nadziei, Strona biała, niezapisana, przed nami rozłożona. Nowy Rok – to czas refleksji i postanowień, Gdy przeszłość staje się lekcją, przyszłość - marzeniem. W powietrzu czuć zmianę, możliwości, nowe drzwi, Które otwierają się przed nami, zapraszając do wejścia. W sercach naszych płoną nowe plany, nowe pragnienia, Jak pierwsze gwiazdy na nocnym niebie, pełne blasku i tajemnicy. Nowy Rok to obietnica nowych podróży, nowych przygód, Nowych historii do napisania, nowych ścieżek do odkrycia. W tej pierwszej chwili, gdy zegar dwunastą wybije, Cały świat na moment wstrzymuje oddech, by powitać nowe dni. Toast za przyszłość, za szczęście, za zdrowie, Za wszystko, co przyniesie nam Nowy Rok, niech będzie lepszy niż miniony. Przyjmiemy Nowy Rok z otwartymi ramionami, Gotowi na jego wyzwania, gotowi na jego dary. Niech każdy dzień będzie krokiem do spełnienia, Niech każda chwila będzie żywym kolorem w mozaice naszego życia. Nowy Rok – to nie tylko zmiana daty, To zmiana w nas, szansa na nowy początek, nowe możliwości. Niech ten rok będzie pełen miłości, radości, pokoju, Niech przyniesie to, co najlepsze, niech spełni nasze najskrytsze marzenia.
-
Przyjaciel
Przyjaciel – to nie tylko słowo, nie pusty tytuł, To osoba, co sercem mówi, co duszą słucha. Nie ten, kto mówi „przyjacielu” na każdym kroku, Lecz ten, co obok stoi, gdy świat się wali, gdy serce łka. Przyjaciel to skarb, w sercu skryty, w życiu odnaleziony, Ktoś, kto rozumie bez słów, kto wspiera bez pytań. To dłoń wyciągnięta w ciemności, uśmiech w smutku, To osoba, która zna nasze światło i nasze cienie. W jego obecności, nie potrzeba masek, nie trzeba udawać, Można być sobą, ze wszystkimi niedoskonałościami, ze wszystkimi marzeniami. Przyjaciel to echo naszej duszy, odbicie naszych wartości, To z nim dzielimy śmiech, łzy, ciszę, radość i ból. Przyjaźń to most między dwoma sercami, Niewidoczny dla oka, ale mocny jak skała. To więź, która przetrwa burze, wichry, upały i mrozy, To ona przynosi spokój, gdy reszta świata jest chaosem. Przyjaciel to ten, kto z tobą idzie, gdy inni odchodzą, Kto wierzy w ciebie, gdy sam w siebie zwątpiłeś. To ten, kto świętuje twoje sukcesy, kto podnosi cię po porażkach, Kto jest twoim lustrzanym odbiciem, twoją bratnią duszą. W tej podróży, którą nazywamy życiem, Przyjaciel to najcenniejszy dar, największe bogactwo. To z nim tworzymy wspomnienia, które na zawsze zostaną, Przyjaciel – to więcej niż słowo, to obietnica, to dar.
-
Pragnienie
Pragnienie – to więcej niż chwilowa zachcianka, To wołanie duszy, to głos serca, nie do uciszenia. W jego rytmie bije życie, w jego ogniu płonie nadzieja, To pragnienie kieruje, wyznacza drogi, którymi podążamy. W każdym z nas płomień ten się tli, W niektórych jasno płonie, w innych skrycie iskrzy. To pragnienie miłości, zrozumienia, szczęścia, To tęsknota za spełnieniem, za byciem kimś więcej. Pragnienie to podróżnik, co nigdy nie spoczywa, To kompas, co wskazuje kierunek, gdy zgubiona droga. To ono maluje obrazy w naszych snach, To ono suszy gardła, kiedy cel wydaje się daleki. Czasem to pragnienie jest jak ocean – głębokie, niewypowiedziane, Czasem jak rzeka – płynie jasno i głośno. W każdym pragnieniu kryje się możliwość, Każde pragnienie to opowieść, która czeka, by być opowiedziana. Pragnienie jest jak ogień, co rozgrzewa w chłodne noce, Jak gwiazda, która świeci jasno w ciemnościach. To ono daje siłę, by iść dalej, by nie poddawać się, Pragnienie – to serca naszych pieśń, nieskończona, wieczna.
-
Znajomy: Odrodzenie Duszy
W labiryncie losu, gdzie ścieżki się splatają, Spotkałem kogoś, kto jak ja, w życiu burze przetrwał. Podobne książki czytamy, wartości dzielimy, W jego oczach - historia walki, w sercu - siła, co go podnosi. Nie miał łatwo, los go doświadczał, kształtował, Gnębiony, przez innych rzucony w wir trudności. Lecz w nim siła, jak feniks z popiołów wstająca, Z każdą przeciwnością losu, stawał się silniejszy, mądrzejszy. Często pech go spotykał, jak cień, nieodłączny towarzysz, Ale on, niezłomny, znalazł drogę, by na prostą wyjść. Teraz, otoczony jest przyjaciółmi, jak gwiazda wśród ludzi, Wszyscy pragną jego towarzystwa, jego słowa, jego obecności. On jednak ma dystans do świata, do pieniędzy, do powierzchowności, Jego serce bije dla innych, dla tych, co mniej mają, co potrzebują. Lubi sprawiać radość, pomoc dawać, szczególnie dzieciom, W jego działaniach - czysta dobroć, bezinteresowność, serca wielkość. W jego uśmiechu - pokój, w jego gestach - hojność, Choć sam wiele przeszedł, serce ma otwarte, pełne empatii. Ten nowopoznany znajomy, to jak brat ducha, jak lustrzane odbicie, W nim odnajduję część siebie, inspirację, przypomnienie o sile ludzkiego serca. W naszych rozmowach, w naszych chwilach, Czuję, że choć życie potrafi być trudne, zawsze jest nadzieja. W jego historii - lekcja dla nas wszystkich, Że nawet w najciemniejszych chwilach, można znaleźć światło, odrodzić się, wznieść wysoko.
-
Bombka: Krucha Piękność
Na zielonym drzewie, wśród igliwia ukryta, Wisząca bombka, blaskiem świąt rozświetlona. Kryształowa kula, w barwach tęczy malowana, Kruche piękno jej, niczym sen, jest ulotne, delikatne. Odbija światła, migotem swoim oczarowuje, W każdym odbiciu, mały świat się kryje. Bombka, choć krucha, w sobie siłę mieści, Siłę tradycji, wspomnień, chwil rodzinnych, ciepłych. W jej lśnieniu historie minionych lat, Świąteczne wieczory, dziecięce śmiechy, rodzinna bliskość. W kruchym szkle - moc wspomnień, głęboka i trwała, Jak echo świąt, co w sercach na zawsze została. Bombka na choince, jak drogocenny klejnot, Delikatna w dotyku, lecz mocna swoim znaczeniem. W każdym jej skrawku lustrzanego szkła, Odbija się radość, magia chwil, czar Bożego Narodzenia. Choć krucha jak poranna rosa, lecz w niej moc olbrzymia, Przenosi nas w czasie, do świąt z dzieciństwa, do chwil beztroskich. Bombka - symbol świątecznej tradycji, piękna i miłości, Wisząca wysoko, przypomina, że najcenniejsze w życiu, to często te najdelikatniejsze chwile.
-
Święta , Święta
Święta, święta – czas radości serc, Gdy świat na chwilę zwalnia swój szybki bieg. W domach ciepło, w kominkach ogień płonie, Rodziny się zbierają, w blasku choinki, w świetle świec. W powietrzu unosi się zapach piernika, choinki, Kolędy płyną, niosąc wiadomość o pokoju i nadziei. Święta, to czas wspólnych chwil, rodzinnych opowieści, Gdy przeszłość z przyszłością w sercach się spotyka. Stół ugina się od świątecznych przysmaków, Barszcz czerwony, karp, pierogi, słodkie makowce. Wspólny posiłek, jak rytuał, zbliża nas do siebie, W każdym kęsie, w każdym łyku, jest miłość, jest pamięć. Pod choinką prezenty, skromne i te większe, Każdy z nich opowiada o miłości, o trosce, o bliskości. Święta, święta – to czas, gdy nawet największe troski znikają, Pozostaje rodzina, przyjaźń, wspólne śpiewanie kolęd. To czas, gdy przebacza się dawne żale, Gdy otwiera się serce na nowo, gdy buduje się mosty. Święta to nie tylko prezenty, nie tylko choinka i kolędy, To przede wszystkim czas miłości, czas, gdy każdy może być dla drugiego aniołem. Gdy nadejdzie noc Wigilijna, gdy pierwsza gwiazda zabłyśnie, Zasiądziemy razem, podzielimy się opłatkiem, życząc sobie dobra. Święta, święta – to więcej niż tradycja, to stan serca, To magia, która na chwilę zmienia świat, czyniąc go lepszym, cieplejszym, jaśniejszym.
-
Drzewko Bożonarodzeniowe
Pod baldachimem zimowej nocy, w blasku gwiazd, Stoi drzewko Bożonarodzeniowe, w sercu domowego ciepła. Jego gałęzie pełne wspomnień, każda bombka opowiada historię, Światła migoczą, jak maleńkie gwiazdy, rozświetlając mroki grudnia. Drzewko to strażnik naszych świątecznych marzeń, W jego zielonych ramionach kryją się chwile radości i spokoju. Pod jego gałęziami prezenty skryte, jak obietnice nadchodzącego dnia, W każdym opakowaniu - kawałek serca, symbol miłości, więzi, które nas łączą. Wokół niego zbieramy się, rodzina, przyjaciele, bliscy, Dzielimy się opowieściami, śmiechem, ciepłem naszych serc. Drzewko Bożonarodzeniowe to świadek naszej wspólnoty, Pod jego zieloną strażą świętujemy, wspominamy, marzymy. Każda dekoracja, to część naszej wspólnej historii, Aniołki, gwiazdy, lamety - symbole nadziei, pokoju, radości. Drzewko Bożonarodzeniowe, w swojej prostocie, jest majestatyczne, Przypomina o tym, co w życiu najważniejsze - o miłości, o bliskości, o domu. W jego świetle, wszystkie troski na chwilę znikają, Pozostaje tylko magia chwili, czar Bożego Narodzenia. Drzewko Bożonarodzeniowe - więcej niż tradycja, więcej niż zwyczaj, To serce świąt, to ognisko, przy którym każdy znajdzie ciepło i spokój.
-
Czas
Czas - nieuchwytny rzemieślnik dni, Tkacz wspomnień, kowal losów, strażnik chwil. Nieustannie płynie, w takt serca, w rytmie oddechów, W jego rękach przeszłość, teraźniejszość i przyszłość splatają się. Nie zatrzyma się, nie czeka, nieubłaganie biegnie, Każda minuta, każda sekunda - klejnot, który raz stracony, nie powróci. Czas to rzeka, co nie zna spoczynku, W jej nurtach życie tańczy, płynie, zmienia się. Wskazówki zegara - niemi świadkowie naszych dni, Mierzą chwile, godziny, lata, w niekończącym się cyklu. Czas to krąg, w którym rodzą się marzenia, umierają złudzenia, W którym każdy z nas znajduje swoje miejsce, swoją drogę. Czas to opowieść, w której każdy jest autorem, Każdy moment, każdy wybór, pisze własny rozdział. To w czasie uczymy się, kochamy, rośniemy, dojrzewamy, W jego łonie odkrywamy radość, smutek, miłość, stratę. Czas to most między tym, kim byliśmy, a kim będziemy, Łączy nasze wczoraj z naszym jutrem, nasze wspomnienia z naszymi nadziejami. W każdym uścisku, w każdym spojrzeniu, w każdym słowie, Czas jest świadkiem - cichym, nieubłaganym, wiecznym. Czas - w jego rękach nasze życie, Jak piasek przez palce przesypujący się, niepowstrzymany. Uczy nas cenić każdą chwilę, każdy dzień, Bo każda chwila to dar, każdy dzień to niepowtarzalny skarb.