Radość jak ptak, co w niebo wznosi swój lot,
Śpiewem swym niebieskie przestrzenie wypełnia.
W sercu bije jak melodia skrzypiec w noc,
Rozjaśniając ciemności, rozgrzewając duszę.

Jest jak promień słońca, co w ciepłe dłonie wpada,
Rozświetlając twarze, rozśpiewując serca.
W jej objęciach czas zatrzymuje swój bieg,
A życie staje się jak bajka, jak sen.

Radość to tańczące liście, w powiewie wiatru,
To kwiaty, co wiosną tryskają barwami.
To uśmiech dziecka, co śpiewem swym wzgórza porusza,
I głosy, co w jedności śpiewają pieśń.

Jest jak strumień, co przez doliny płynie,
Niosąc radość, życie, nadzieję.
W jej nurtach odnajdujemy siłę, odnajdujemy spokój,
I wiemy, że każdy dzień, z nią w sercu, jest darem.

Radość to dar, który warto pielęgnować,
Niech rośnie jak kwiat w ogrodzie naszej duszy.
Niech budzi się z każdym świtem, niech budzi się z każdym dniem,
Bo w jej blasku odnajdujemy sens, odnajdujemy życia smak.