Wśród codziennych chwil, w tańcu życia zwyczajnego,
Jest ona - Dorotka, kobieta niezwykła, pełna blasku.
Jest żoną, kochanką, przyjaciółką, skarbem rzadkim,
W jej obecności serce bije mocniej, dni stają się jaśniejsze.

Matka i macoszka, z sercem wielkim jak świat,
Dzieciom daje miłość, ciepło, światło gwiazd.
W jej oczach - morze troski, w uśmiechu - radość życia,
Każdy jej gest to opowieść o miłości bezgranicznej.

Dorotka, pełna pasji, inspiracji, marzeń i siły,
Każdy dzień z nią to podróż przez ogrody możliwości.
Jej duch nieokiełznany, jej serce pełne ciepła,
Ona, co przytula świat, dając pociechę, dając nadzieję.

Wyrozumiała, zawsze gotowa do wsparcia, do zrozumienia,
W jej słowach mądrość, w jej ciszy - bezpieczna przystań.
Jest jak słońce w pochmurny dzień, jak ciepły wiatr na twarzy,
Dorotka, w niej świat znajduje swoje najlepsze odbicie.

W jej obecności, każda troska wydaje się mniejsza,
Każde marzenie - bliżej spełnienia, każda chwila - pełniejsza.
Jest radosna, jej śmiech to melodia, co serca otwiera,
Dorotka - w niej życie tańczy, śpiewa, wciąż się odnawia.

Dla mnie, ona jest wszystkim - przewodnikiem, światłem, miłością,
W jej ramionach świat odzyskuje kolory, życie - znaczenie.
Dorotka, cudowna kobieta, w każdym słowie, każdym spojrzeniu,
Dziękuję losowi, że jest, że kocha, że razem tworzymy nasz nieskończony świat.