Mgła jak miękki szal otula świat dookoła,
Cisza w niej trwa, jakby czas przestał płynąć.
Zatapia w sobie kontury, kształty, kolory,
Wszystko spowite tajemnicą, jak sen na jawie.
Idziesz przez mgłę, a każdy krok to niewiadoma,
Świat wokół znika, zamieniając się w szarą pustkę.
Widzisz zaledwie parę kroków przed sobą,
Jakby życie nagle zawęziło swoje granice.
Mgła jak cichy strażnik snów i pragnień,
Ukrywa to, co jest, i to, co mogłoby być.
W niej każdy szelest brzmi inaczej, głębiej,
A każdy oddech to spotkanie z nieznanym.
Mgła ma swój urok, swoją melancholię,
Skrywa historie, których nikt nie usłyszy.
Czasem prowadzi, czasem zmyla drogę,
Jakby chciała przypomnieć, że nie wszystko widać jasno.
Mgła – przestrzeń między jawą a snem,
Tajemnicza i cicha, jak sekret natury.
Znika tak nagle, jak się pojawia,
Pozostawiając po sobie tylko wspomnienie mglistej ciszy.
Kategoria: Ogólne
-
Mgła
-
Potok myśli
Potok myśli płynie, jak rwąca rzeka,
Nie zatrzymuje się, nie zna spoczynku.
Obraz za obrazem, słowo za słowem,
Wirują w głowie, jak liście na wietrze.
Myśli, co budują świat wewnętrzny,
Pełen marzeń, obaw, pragnień skrytych.
Wspomnienia mieszają się z przyszłością,
Tworząc krajobraz chwil nieuchwytnych.
Czasem łagodne, jak strumień po deszczu,
Czasem burzliwe, jak fale na morzu.
Niosą odpowiedzi i pytania bez końca,
Podpowiadają ścieżki, lecz często bez celu.
Potok myśli to śpiew duszy niespokojnej,
Co szuka sensu w codzienności gwarze.
To szept intuicji, co rodzi się w ciszy,
Gdzie serce mówi językiem bez słów.
Chciałbym zatrzymać choć jedną chwilę,
Złowić te myśli, co przychodzą i znikają.
Lecz jak uchwycić wiatr w dłoniach,
Gdy potok płynie, nieznoszący przestojów?
Potok myśli – to my sami, w głębi istnienia,
W wiecznej podróży przez światy ukryte.
To woda życia, co przez nas przepływa,
Oczyszczając duszę, unosząc nas dalej.
-
Dla mojej Siostry Agnieszki
Agnieszko, siostro moja, młodsza o siedem lat,
Dziś świętujemy razem Twój pięćdziesiąty świat.
Wspomnienia płyną jak rzeka, przez te lata spędzone,
Gdzieś tam w dzieciństwie, gdy życie dopiero się zrodziło, nowe.
Jesteś pełna energii, jak wiatr, jak słońce co nigdy nie gaśnie,
Pełno Cię wszędzie, Twoja obecność to ciepło, to jasność właśnie
Z uśmiechem na twarzy, kroczysz przez życie pewnie,
Tworząc rodzinę, co miłością rozkwita, co daje wytchnienie.
Masz dwie córki, kwiaty w ogrodzie życia Twojego,
Wychowane z troską, na wzór serca Twojego.
Mąż Twój, towarzysz w tej podróży, wspiera Cię w każdym kroku,
Razem tworzycie rodzinę, co jest przystanią w świata mroku.
Wszystko, czego się dotkniesz, nabiera barw i blasku,
Dom Twój pełen śmiechu, pełen miłości i ciepła.
To Ty jesteś jego sercem, duszą, co nadaje rytm,
Z Twoją energią i radością, każdy dzień jest piękny, każdy dzień to hymn.
Dziś, gdy kończysz pięćdziesiąt lat, chcę Ci powiedzieć, siostro,
Jak bardzo jestem dumny z Ciebie, z tego, co osiągnęłaś.
Niech każdy kolejny rok będzie pełen radości, zdrowia i szczęścia,
Bo zasługujesz na wszystko, co najlepsze, na życie pełne światła, pełne piękna.
Dziękuję za Twoją obecność, za to, że jesteś sobą,
Za każde wspomnienie, za każdą chwilę, którą razem przeżyliśmy.
Niech marzenia Twoje wciąż się spełniają, niech miłość kwitnie wokół,
Agnieszko, moja siostro, niech każdy Twój dzień będzie jak najpiękniejszy cud.
-
Imieniny
Imieniny – dzień, co blaskiem się mieni,
Pełen życzeń, uśmiechów i ciepłych wspomnień.
To czas, by świętować imię, co niesiesz w sercu,
Co towarzyszy Ci w drodze, w każdym kroku, w każdym dniu.
Bliscy gromadzą się, by uhonorować Ciebie,
By powiedzieć, jak ważny jesteś w ich życiu.
W każdym słowie, w każdym życzeniu,
Kryje się wdzięczność za to, kim jesteś, i co wnosisz w ich świat.
Imieniny to moment zatrzymania w codziennym biegu,
Czas na radość, wspólne chwile, śmiech i rozmowy.
To dzień, w którym serce promienieje jaśniej,
Bo każdy gest przypomina o więziach, które nas łączą.
Niech każdy dzień Twojego życia będzie pełen światła,
Niech spełniają się marzenia, niech radość zawsze Ci towarzyszy.
Imieniny to początek nowego rozdziału,
Pełnego miłości, zdrowia i szczęścia, co rośnie z każdym dniem.
Życzymy Ci, by Twoje imię rozbrzmiewało w świecie jak melodia,
By było symbolem dobroci, mądrości i siły.
Niech każdy, kto je wypowiada, czuje ciepło,
Bo imię to więcej niż słowo – to część Ciebie, Twojej duszy.
Imieniny to Twoje święto, dzień pełen blasku,
Niech miłość i szczęście towarzyszą Ci na każdym kroku.
Niech każda chwila tego dnia będzie wyjątkowa,
Bo jesteś kimś, kto zasługuje na wszystko, co najlepsze.
-
Szczęście z pomagania
Szczęście z pomagania, to radość czysta i prawdziwa,
Nie ma w nim bogactw, blasku, nie ma dźwięku oklasków.
To ciche spełnienie, co rodzi się w sercu,
Gdy dzielisz się tym, co masz, z tymi, co mają mniej.
Każdy gest, każda pomoc, choćby najmniejsza,
To jak promień słońca, co rozjaśnia mroki czyjegoś dnia.
Podarowana chwila, uśmiech, wsparcie,
Są jak iskry nadziei, co w sercach gasnących na nowo zapłoną.
Pomaganie to nie tylko dawanie rzeczy,
To dawanie siebie, swojego czasu, swojej uwagi.
Widzisz wtedy, jak świat zmienia się pod twoimi rękami,
Jak smutek ustępuje radości, a beznadzieja - nadziei.
Dzieląc się z potrzebującymi, odkrywasz prawdę prostą,
Że to, co oddajesz, wraca do ciebie w innej formie.
Szczęście z pomagania to uczucie, którego nic nie zastąpi,
To wdzięczność w oczach innych, to ciepło, co w sercu zostaje.
W dawaniu znajduje się sens, w dzieleniu się jest moc,
Bo szczęście to nie posiadanie, lecz to, co z siebie dajesz.
Gdy pomagasz, świat staje się jaśniejszy, bogatszy, piękniejszy,
A twoje serce wypełnia się miłością, co nie zna granic.
Szczęście z pomagania to najczystsza radość,
Bo gdy dzielisz się dobrem, mnożysz je w każdym sercu.
Nie potrzeba bogactw, by świat zmieniać na lepsze,
Wystarczy otwarte serce, gotowe, by pomagać i być dla innych.
-
Rodzina
Rodzina – to słowo, co w sercu brzmi jak melodia,
Jak ciepły promień słońca, co otula w chłodne dni.
To miłość, co łączy serca, jak nici niewidzialne,
Tworząc sieć relacji, pełną czułości i wsparcia.
Wzajemne relacje, jak rzeka, co płynie nieustannie,
Czasem pełna spokoju, czasem wzburzona przez burze.
Ale zawsze głęboka, zawsze prawdziwa,
Bo rodzina to dom, gdzie można być sobą, bez masek, bez lęku.
W przyjaźni, co rodzi się z dziecięcych lat,
W śmiechu przy wspólnym stole, w rozmowach do późna,
Rodzina jest miejscem, gdzie serce odnajduje pokój,
Gdzie każdy krok ma znaczenie, gdzie każdy gest to wyraz miłości.
Tęsknota, gdy rozdzielają nas kilometry i czas,
To dowód, jak głęboko zakorzeniona jest miłość, co nas łączy.
Bo choć oddzieleni, serca biją w jednym rytmie,
Czekając na chwile, gdy znów razem usiądziemy przy jednym stole.
Wspólne spotkania, pełne ciepła i śmiechu,
Są jak oazy w pustyni codziennych trosk i zmartwień.
To w tych chwilach odnajdujemy sens, odnajdujemy siebie,
Bo rodzina to więcej niż więzy krwi – to więzy dusz, co razem tworzą dom.
Rodzina to miłość, która trwa mimo przeciwności,
To przyjaźń, co rośnie z każdym dniem, z każdą wspólną chwilą.
To miejsce, gdzie można wrócić, niezależnie od tego, jak daleko się odeszło,
Gdzie zawsze czeka ciepło, zrozumienie i spokój.
Rodzina – to najcenniejszy dar, jaki mamy w życiu,
To światło, co rozjaśnia najciemniejsze dni.
Niech miłość w niej kwitnie, niech relacje wzmacniają,
Bo rodzina to nasz azyl, nasza przystań, nasza wieczna siła.
-
Darczyńca
Darczyńca to nie ten, co bogactwem się szczyci,
Lecz ten, co z serca daje, choć ma tylko garstkę.
Biedny człowiek, choć kieszeń ma pustą,
Ma serce pełne miłości, pełne współczucia.
Jego ręce, choć spracowane, zawsze gotowe do pomocy,
Dzieli się tym, co ma, choćby to był ostatni kęs chleba.
Nie liczy złota, nie liczy srebra,
Liczy uśmiechy, liczy wdzięczność, liczy to, co naprawdę ważne.
Bogaty, co skarby w swych sejfach ukrywa,
Często zamknięty w swojej fortecy, w świecie pełnym chłodu.
Jego serce, choć otoczone złotem, bywa zimne,
Skąpi na wszystko, co nie przynosi zysku, co nie daje mu więcej.
Biedny człowiek, choć nie ma wiele, ma bogactwo duszy,
Każdy grosz, który odda, jest jak ziarno, co kwitnie w sercach innych.
Jego dar, choć mały, ma wielką moc,
Bo płynie z miłości, z potrzeby serca, z chęci pomocy.
Bogactwo materialne to tylko iluzja, to tylko błysk,
Prawdziwe skarby kryją się w sercach, w czynach pełnych dobroci.
Darczyńca to ten, kto umie dać, nawet gdy mało ma,
Kto potrafi dostrzec potrzebę w oczach innych, kto potrafi dzielić się sobą.
Biedny, choć nie ma wiele, jest bogaty w sercu,
Bogaty, choć ma wszystko, czasem jest najbiedniejszy.
Bo prawdziwe bogactwo to nie to, co można kupić,
Lecz to, co można dać z serca, co można ofiarować innym z miłością.
Niech każdy z nas uczy się być darczyńcą,
Niech nasze serca będą pełne, nawet gdy kieszenie są puste.
Bo w dawaniu jest sens, w dawaniu jest radość,
A największym bogactwem jest to, co możemy dać innym, bez oczekiwania na zwrot.
-
Drzewo
Drzewo, co stoi na wzgórzu, dumnie w niebo się wznosi,
Korzenie głęboko w ziemi, w niej znajduje siłę, w niej znajduje spokój.
Gałęzie rozłożyste, jak ramiona otwarte ku światu,
Przyjmują światło słońca, przyjmują szelest wiatru.
Każdy liść to opowieść, zapisany w nim czas,
Zielenią się wiosną, latem tańczą w słońca blasku.
Jesienią złocieją, by w końcu opaść cicho na ziemię,
Jak wspomnienia, co wracają, jak marzenia, co krążą w przestrzeni.
Pień mocny, pokryty latami, pełen życia, pełen tajemnic,
Z każdą warstwą kory, historię swojego życia pisze.
Przeszedł przez burze, przetrwał mroźne zimy,
A jednak wciąż trwa, wciąż sięga ku niebu, ku marzeniom.
Drzewo to symbol trwania, mądrości natury,
Z korzeniami w przeszłości, z gałęziami ku przyszłości.
To cichy obserwator, co widział wiele, co zna sekrety ziemi,
Jego cisza mówi więcej, niż tysiąc słów, niż tysiąc pieśni.
Każdy człowiek, jak drzewo, ma swoje korzenie, swoje gałęzie,
Swoje chwile wzrostu, swoje chwile spokoju.
Jak drzewo, potrzebujemy korzeni, by rosnąć,
Jak drzewo, sięgamy ku niebu, ku gwiazdom, ku wieczności.
Drzewo to życie, w swojej najczystszej formie,
To dar natury, który uczy nas trwania, uczy nas pokory.
W jego cieniu odnajdujemy spokój, w jego liściach szept wiatrów,
Bo drzewo to więcej niż roślina, to symbol, to życie, to wieczność.
-
Sens Życia
Sens życia, ukryty jak perła w głębinach,
Nie zawsze łatwy do odnalezienia, nie zawsze jasny.
To nie cel na horyzoncie, lecz podróż bez końca,
Gdzie każdy dzień to krok, a każda chwila to dar.
Nie w bogactwie, nie w sławie leży jego istota,
Nie w osiągnięciach, które przeminą, jak piasek na wietrze.
Sens życia to coś więcej, coś głębszego, co w sercu tkwi,
Co bije w rytmie miłości, co rośnie w cichych momentach.
To w uśmiechu bliskich, w śmiechu dziecka,
W ciepłym dotyku, co przynosi ukojenie.
To w przyjaźniach, które trwają, mimo burz i zawirowań,
W miłości, która nie zna granic, która trwa, mimo wszystko.
Sens życia to odkrywanie piękna w codzienności,
W prostych rzeczach, które często mijamy bez słowa.
To chwile spokoju, gdy świat na chwilę zwalnia,
Gdy możemy wsłuchać się w siebie, w oddech, w serca bicie.
To w pomaganiu innym, w dawaniu siebie bez oczekiwań,
W tworzeniu czegoś trwałego, co przetrwa nasze dni.
To w nadziei, która nigdy nie gaśnie, mimo mroków i trudności,
W wierze, że każda ścieżka, choć kręta, prowadzi do światła.
Sens życia to nie coś, co można uchwycić, zamknąć w dłoniach,
To taniec, w którym każdy krok ma znaczenie.
To żyć pełnią serca, z otwartymi oczami i duszą,
Bo życie to nie tylko egzystencja, to sztuka, to tworzenie, to miłość bez końca.
-
Moja Dorotka
Dorotko, moja Miłości, moje serce, mój blask,
Każdego dnia, gdy na Ciebie patrzę, czuję, jak duma rośnie we mnie jak kwiat.
Jesteś piękną kobietą, którą pragnę od świtu do zmierzchu,
Twoje ciało, jak dzieło sztuki, zachwyca mnie każdym detalem, każdym zmysłem.
Twoje piersi, Twoje usta, Twoje dłonie,
Każdy dotyk, każdy gest, każdy pocałunek to dla mnie raj.
Jesteś kobietą, którą każdy mężczyzna pragnąłby mieć przy swoim boku,
Lecz to ja mam to szczęście, że jesteś moją żoną, moją muzą, moją miłością.
Twoje piękno to nie tylko zewnętrzna powłoka, ale i dusza pełna mądrości,
Potrafisz słuchać, rozumieć, jesteś psychologiem, który leczy moje serce.
Twój uśmiech koi, Twoje słowa dają spokój,
W Tobie znajduję nie tylko żonę, ale i przyjaciółkę, która zna mnie lepiej niż ja sam.
Tworzysz dom pełen ciepła, gdzie każdy detal ma znaczenie,
Dbasz o każdy kąt, o każdą nutę w naszej symfonii życia.
Twoje ręce kształtują przestrzeń, gdzie miłość kwitnie,
A atmosfera, którą tworzysz, to harmonia, spokój, czułość – to wszystko, czego pragnę.
Jesteś cudowną kobietą, nie tylko piękną, ale i mądrą,
Dbasz o nas, o naszą rodzinę, o mnie, z miłością, z troską.
Każdy dzień z Tobą to dar, za który dziękuję losowi,
Jestem dumny, że jesteś moją żoną, że możemy razem iść przez życie.
Dorotko, kocham Cię za to, kim jesteś, za Twoje serce, za Twoje ciało, za Twoją duszę,
Za to, że jesteś przy mnie, że mogę dzielić z Tobą każdą chwilę.
Ty jesteś moim światłem, moją radością, moim wszystkim,
I wiem, że razem przejdziemy przez życie, w miłości, w szczęściu, w pełni.