Wiara - to nie tylko katedry, świątynie, bóstwa,
To coś głębszego, co w sercu każdego człowieka tkwi.
To wiara w nas samych, w naszą mądrość, w naszą dobroć,
To przekonanie, że w każdym z nas jest światło, które może rozświetlić mrok.

To wiara w miłość, co serca łączy, przekracza granice,
W przyjaźń, która jest mostem między duszami, niezachwianym.
To wiara w tolerancję, w szacunek dla każdego życia,
W dobroć, która ma moc zmieniać świat, krok po kroku.

To ucieczka od instytucji, od dogmatów i zbudowanych murów,
To szukanie prawdy w sobie, w naturze, w ludzkich sercach.
Wiara w ludzkość, w jej niezgłębioną siłę dobra,
To hymn dla miłości, dla wolności, dla prawdziwej ludzkości.

To wiara, że razem możemy stworzyć coś pięknego,
Że nasze różnice są naszą siłą, a nie przekleństwem.
To przekonanie, że każde serce bije tą samą tęsknotą za pokojem,
Za światem, gdzie każdy może żyć w harmonii, w akceptacji.

Wiara w ludzkość to nie ucieczka, to świadomy wybór,
To decyzja, by patrzeć na świat z nadzieją, nie z rozpaczą.
To wierzyć, że każdy gest dobroci, każde dobre słowo,
Ma siłę, by przynieść zmianę, by być małym światłem w ciemności.

Wiara w ludzkość to nasza największa siła,
To ona inspiruje do działania, do bycia lepszym człowiekiem.
To wiara, która nie potrzebuje świątyń, ani ikon,
To wiara, która mieszka w nas, w naszych czynach, w naszych słowach.

Wiara w ludzkość to nasza nadzieja na lepszy świat,
To hymn miłości, który śpiewamy każdego dnia,
W naszych sercach, w naszych umysłach, w naszych dłoniach,
To ona prowadzi nas przez życie, dając siłę do tworzenia, do miłości, do życia.