Prawdziwa relacja to coś więcej niż słowa,
To ciche spojrzenie, gdy wszystko się chowa.
To dłonie splecione, gdy świat się rozpada,
I wspólna nadzieja, gdy świat z popiołów się składa.

To śmiech w chwili szczęścia, co serca rozpala,
I łzy, które płyną, gdy życie się zwala.
To walka o siebie, gdy łatwiej byłoby odejść,
To wiara, że razem łatwiej wszystko znieść.

To chwile uniesień, gdy świat się otwiera,
I momenty zwątpienia, gdy miłość się zmienia.
To upadki, co bolą, lecz uczą w pokorze,
Bo prawdziwa relacja to więcej niż morze.

To cichy azyl w burzliwym istnieniu,
Gdzie słabość opiera się na silnym ramieniu.
To wsparcie, gdy wszystko wydaje się mgliste,
I wspólny oddech, co czyni życie czystsze.

Nie zawsze jest łatwo, nie zawsze jest prosto,
Czasem drogi się krzyżują, czasem dzielą ostro.
Lecz miłość prawdziwa, choć czasem zraniona,
Zawsze znajdzie powód, by powstać – od nowa.

To umiejętność słuchania, gdy cisza przemawia,
To duma z sukcesu, co radość zostawia.
To świadomość, że nawet gdy życie się zmienia,
Ona trwa – niewzruszona, jak skała cierpienia.

Prawdziwa relacja to coś, co się czuje,
Gdy serca biją w jednym rytmie, choć los nie rozczula.
To magia, co łączy, co buduje przez lata,
Najczystsza, najpiękniejsza, jak wschód nowego świata.