Pragnienie – to więcej niż chwilowa zachcianka,
To wołanie duszy, to głos serca, nie do uciszenia.
W jego rytmie bije życie, w jego ogniu płonie nadzieja,
To pragnienie kieruje, wyznacza drogi, którymi podążamy.

W każdym z nas płomień ten się tli,
W niektórych jasno płonie, w innych skrycie iskrzy.
To pragnienie miłości, zrozumienia, szczęścia,
To tęsknota za spełnieniem, za byciem kimś więcej.

Pragnienie to podróżnik, co nigdy nie spoczywa,
To kompas, co wskazuje kierunek, gdy zgubiona droga.
To ono maluje obrazy w naszych snach,
To ono suszy gardła, kiedy cel wydaje się daleki.

Czasem to pragnienie jest jak ocean – głębokie, niewypowiedziane,
Czasem jak rzeka – płynie jasno i głośno.
W każdym pragnieniu kryje się możliwość,
Każde pragnienie to opowieść, która czeka, by być opowiedziana.

Pragnienie jest jak ogień, co rozgrzewa w chłodne noce,
Jak gwiazda, która świeci jasno w ciemnościach.
To ono daje siłę, by iść dalej, by nie poddawać się,
Pragnienie – to serca naszych pieśń, nieskończona, wieczna.