Spójrz na świat, co w biegu tonie,
Ludzie pędzą, zapatrzeni w swoje dłonie.
Każdy swój cel, swój los tylko widzi,
A obok ktoś cicho o pomoc się krzywi.
Na rogach ulic, w cieniu kamienic,
Są tacy, co czekają na cud bez granic.
Dzieci z oczami szerokimi jak niebo,
Matki, co proszą o kromkę chleba.
Nie trzeba być bogatym, by dzielić się sercem,
Nie trzeba mieć złota, by być w życiu wielkim.
Wystarczy spojrzenie, chwila zatrzymania,
Ręka podana z ciepłem, bez oczekiwania.
Dawanie – to gest, co zmienia świat cichy,
To ręka podana, co budzi uśmiech lichy.
To kropla miłości w oceanie cierpienia,
To światło nadziei, co życie odmienia.
Nie trzeba mieć wiele, by podzielić się sobą,
Czasem wystarczy spojrzenie, gest prosty, drobny.
Czasem słowo, co koi, jak ciepły promień,
Czasem uścisk, co serce drugiego ogarnie.
Niech każdy z nas spojrzy na boki czasami,
Bo życie nie kończy się na naszych planach.
Wystarczy otworzyć serce, wyciągnąć dłonie,
By zmienić czyjś dzień, by świat był spokojem.
Bo w dawaniu jest siła, co nas wzbogaca,
Nie złoto, nie sława, nie duma, co wraca.
To radość z czyjegoś rozjaśnionego dnia,
To miłość, co trwa, gdy materialność przemija.
Więc zatrzymaj się chwilę, spojrzyj w oczy bliźniego,
Może znajdziesz tam świat, co czeka na ciebie.
Dawaj, wspieraj, bądź iskrą w tym mroku,
Bo każdy gest miłości to skarb wiecznego uroku.