W ogrodzie życia, gdzie czas nieustannie płynie,
Kwiaty przemijania wśród wspomnień rozkwitają,
Każdy dzień to liść, co na wietrze kołysze,
W tańcu życia, gdzie nadzieja nigdy nie gasnie.

Miłość tam kwitnie, jak róża w pełnym rozkwicie,
Zapachem swym słodkim, każde serce napełnia,
Przez pory roku, przez chwile słoneczne i burzowe,
Miłość trwa, niezmienna, w sercach wiecznie żywa.

Przyjaźń jak dąb mądry, rozgałęziony, silny,
Stoi nieugięty, wśród wichrów i burz życia,
W jego cieniu, spokój i ukojenie znajdujemy,
Przyjaźń to schronienie, co ciepło i wsparcie daje.

W przemijaniu życia, w każdym wschodzie i zachodzie,
Nadzieja, miłość i przyjaźń są jak gwiazdy na niebie,
Prowadzą nas przez mroki, przez chwile niepewne,
Dając siłę, by iść dalej, z wiarą w każdym kroku.

Tak życie płynie, w swym nieustającym rytmie,
Z każdym oddechem, z każdą bijącą chwilą,
W przemijaniu znajdujemy piękno życia niezmierzone,
W nadziei, miłości i przyjaźni – naszym wiecznym świetle.