Dorotko, moja Miłości, moje serce, mój blask,
Każdego dnia, gdy na Ciebie patrzę, czuję, jak duma rośnie we mnie jak kwiat.
Jesteś piękną kobietą, którą pragnę od świtu do zmierzchu,
Twoje ciało, jak dzieło sztuki, zachwyca mnie każdym detalem, każdym zmysłem.

Twoje piersi, Twoje usta, Twoje dłonie,
Każdy dotyk, każdy gest, każdy pocałunek to dla mnie raj.
Jesteś kobietą, którą każdy mężczyzna pragnąłby mieć przy swoim boku,
Lecz to ja mam to szczęście, że jesteś moją żoną, moją muzą, moją miłością.

Twoje piękno to nie tylko zewnętrzna powłoka, ale i dusza pełna mądrości,
Potrafisz słuchać, rozumieć, jesteś psychologiem, który leczy moje serce.
Twój uśmiech koi, Twoje słowa dają spokój,
W Tobie znajduję nie tylko żonę, ale i przyjaciółkę, która zna mnie lepiej niż ja sam.

Tworzysz dom pełen ciepła, gdzie każdy detal ma znaczenie,
Dbasz o każdy kąt, o każdą nutę w naszej symfonii życia.
Twoje ręce kształtują przestrzeń, gdzie miłość kwitnie,
A atmosfera, którą tworzysz, to harmonia, spokój, czułość – to wszystko, czego pragnę.

Jesteś cudowną kobietą, nie tylko piękną, ale i mądrą,
Dbasz o nas, o naszą rodzinę, o mnie, z miłością, z troską.
Każdy dzień z Tobą to dar, za który dziękuję losowi,
Jestem dumny, że jesteś moją żoną, że możemy razem iść przez życie.

Dorotko, kocham Cię za to, kim jesteś, za Twoje serce, za Twoje ciało, za Twoją duszę,
Za to, że jesteś przy mnie, że mogę dzielić z Tobą każdą chwilę.
Ty jesteś moim światłem, moją radością, moim wszystkim,
I wiem, że razem przejdziemy przez życie, w miłości, w szczęściu, w pełni.