Cisza – to muzyka, której nie słyszymy,
Melodia ukryta między oddechami swymi.
W niej słychać więcej niż w krzykach świata,
Jest jak lekka mgła, co serce oplata.

W ciszy mówią spojrzenia, szepczą uczucia,
Myśli płyną swobodnie, bez słów poruszenia.
To chwila, gdy życie na moment się zatrzyma,
I każdy dźwięk duszy w niej sens swój odkrywa.

Cisza koi, gdy serce w chaosie się gubi,
Gdy tłum słów męczy, a umysł je zgubi.
Ona jest jak balsam na rany zadane,
Jest lekcją pokory, gdy wszystko nieznane.

W niej słychać tęsknoty, nadzieje, marzenia,
W niej można odnaleźć najczulsze wspomnienia.
To przestrzeń dla duszy, schronienie przed światem,
Cisza jest odpoczynkiem, niewidzialnym kwiatem.

Więc usiądź czasami, zanurz się w ciszy,
Pozwól, by dusza swój głos mogła usłyszeć.
Bo w niej tkwi mądrość i prawda ukryta,
Cisza to melodia – choć słowem niebyta.