Życie to podróż, nieznana, niełatwa,
pełna zakrętów, czasem łatwa a czasem potrzebna nam tratwa.
Chwile w nim płyną jak krople w strumieniu,
czasem w radości, czasem w zwątpieniu.

Życie to rzeka, co płynie bez końca,
Raz bywa burzą, raz blaskiem słońca.
Czasem jest lekko, a czasem pod górę,
Lecz każda chwila ma w sobie naturę.

To śmiech i łzy, to radość i trwoga,
Czasem prosta a czasem kręta jest to droga.
To chwile wzlotów i bolesne spadki,
To smak zwycięstwa i gorzkie upadki.

To pierwszy oddech i pierwszy krok,
Pierwsza miłość, pierwszy błąd.
To wiatr w żaglach, gdy los nam sprzyja,
To siła serca, gdy wiara przemija.

Bywa, że niesie nas jak wiatr spokojny,
gdy uśmiech szczęścia, świt budzi pogodny.
Lecz są też chwile, gdy burza nadchodzi,
serce się boi, a cień smutek rodzi.

Życie uczy pokory, odwagi, cierpliwości,
budzi marzenia, daje smak miłości.
Pokazuje drogi, czasem trudne do przebycia,
lecz wciąż prowadzi nas do pełni życia.

Są w nim spotkania, rozstania, powroty,
zwycięstwa, porażki, straty i tęsknoty.
Lecz każda chwila – choć czasem bolesna,
to lekcja ważna, potrzebna, konieczna.

Życie jest cudem, darem niezbadanym,
pełnym sekretów światem ukochanym.
Więc póki trwa, przeżyjmy je świadomie,
bo czas jest krótki, a wspomnienia – ogromne.

Życie to lekcja, co uczy cierpliwie,
Nie zawsze łagodne, nie zawsze uczciwe.
Lecz warto je kochać i czerpać garściami,
Bo drugiej szansy już nie dostaniemy sami.