Miłość to nie tylko słowo, to cały wszechświat,
Przestrzeń, gdzie serca tańczą, gdzie dusze się łączą.
To siła, co buduje mosty z marzeń, naprawia pęknięcia,
Dźwiga góry, przemierza oceany, by być blisko, by być razem.

Miłość to cichość porannego świtu, gdy świat jeszcze śpi,
To spokój, jaki daje obecność drugiego człowieka obok.
Jest jak deszcz w upalny dzień, jak ciepły promień słońca zimą,
Jak uśmiech, który rozjaśnia najciemniejsze dni.

To uczucie, które mówi bez słów, które słyszy bez dźwięku,
Co widzi piękno tam, gdzie inni widzą pustkę.
Miłość to odwaga, by pokazać się bez maski,
Być prawdziwym, być sobą, nie bojąc się odrzucenia.

W miłości chwile stają się wieczne, każde spojrzenie ma znaczenie,
Każdy dotyk to zaproszenie do wspólnej podróży,
Gdzie cel jest jeden – szczęście, które się dzieli,
Bo prawdziwa miłość to nie tyle odbieranie, ile dawanie.

Miłość to tajemnica, którą rozwiązujemy razem,
Każdego dnia, każdą wspólną nocą, w każdym wspólnym śmiechu.
To taniec, w którym każdy krok ma znaczenie,
Każdy obrót zbliża, każde potknięcie uczy.

Jest jak wiersz, napisany wspólnie, gdzie każda strofa to obietnica,
Każde słowo to wyznanie, każdy wers to przysięga.
Miłość to nie końcowy akord, to nieustająca melodia,
Która gra w nas, dla nas, między nami, przez całe życie.