Ogród to nie tylko ziemia, nasiona, to całe życie, praca bez końca,
Gdzie każda kropla potu, każde zgięcie pleców, to miłości świadectwo, przemiany źrenica.
W rękach ziemia, w sercu nadzieja, w dłoniach przyszłość się kryje,
By ogród rozkwitł, potrzeba serca, pracy i duszy, co przyrodę rozumie.

Od pierwszych promieni wiosennego słońca, gdy ziemia budzi się do życia,
Do ostatnich jesiennych liści, co opadają, znacząc czasu koło, każdy moment jest ważny, każda praca, każda chwila.
Kopanie, sadzenie, podlewanie, przycinanie, w ogródku pracy co niemiara,
Każda roślina to indywidualna opowieść, wymaga uwagi, cierpliwości, jak dziecko, co rośnie, rozkwita.

Kwiaty, krzewy, drzewa - każde z nich pragnie miłości, czasu, wiedzy,
By ogród był piękny, trzeba mu poświęcić serce, myśli, niemal całe życie.
Zmagania z chwastami, z nieproszonymi gośćmi, z natury kaprysami,
To wszystko sprawia, że ogród pięknieje, ale wymaga ofiary, pracy, łez i potu kaskady.

Lecz gdy przyjdzie lato, a ogród w pełni rozkwitu stoi,
Gdy każdy kwiat, każda gałąź owoce swe daje, radość w sercu rośnie, serce pęka z dumy.
Wtedy wiesz, że warto było, każda chwila, każdy trud,
Bo piękno ogrodu, to zwierciadło duszy, pracy rąk, to cicha miłość, co w ziemię została wpleciona, to życia cud.