W sercu cisza, w duszy łka,
Gdzieś za horyzontem, w dal się zlewa.
Tęsknota szepta, woła ciągle: "Wróć",
W każdym kącie, w każdym słowie, w szeptach wiatru.

Pustka w sercu, echo w pustej sali,
Z każdym krokiem, każdym tchnieniem, coraz bliżej,
A jednak daleko, jak gwiazdy, co w nocy świecą,
Niedostępne, choć na wyciągnięcie ręki.

Wspomnienia tańczą, jak liście w jesiennej porze,
Każdy obraz, każda chwila, jak cenny skarb,
Głos, który kiedyś był blisko, teraz zagubiony,
W labiryncie czasu, gdzieś między "było" a "jest".

Tęsknota to most, co łączy, co dzieli,
To siła, co pcha naprzód, choć serce w miejscu stoi,
To nadzieja, co świeci, jak latarnia w mroku,
Co prowadzi przez burzę, do bezpiecznej przystani.

O tęsknocie piszę, wers za wersem, linijka po linijce,
W sercu nadzieja, że gdzieś tam, po drugiej stronie,
Tę samą tęsknotę czujesz, w pustce swego serca,
I że ten most, co nas dzieli, kiedyś nas połączy.