W bezmiarze wszechświata, w gąszczu codzienności,
Jest siła niewidzialna, nieuchwytna, lecz niezmienna – to Wiara.
Jak kotwica w burzliwym morzu, jak latarnia w mroku,
Daje siłę, gdy wątpimy, prowadzi, gdy droga niepewna.

Wiara to nie tylko modlitwy, nie tylko świątynie i hymny,
To coś więcej – to ufność serca, to przekonanie duszy.
Wiarą jest przekonanie, że po burzy nadchodzi spokój,
Że po ciemności nadejdzie świt, że po każdym upadku można wstać.

W każdym z nas jest ziarno wiary, maleńkie, ale mocne,
W naszych nadziejach, w naszych marzeniach, w naszych tęsknotach.
Wiara to most między tym, co jest, a tym, co może być,
To ona przemienia marzenia w rzeczywistość, pragnienia w działanie.

Wiara w ludzkość, w dobroć, w miłość,
W to, że każdy człowiek niesie w sobie iskrę, co może rozjaśnić ciemności.
Wiara w siebie, w swoje możliwości, w swoją siłę,
W to, że każdy z nas jest wyjątkowy, ważny, zdolny do wielkich rzeczy.

Wiara to taniec nad przepaścią, to śpiew w ciszy,
To malowanie obrazów na płótnie przyszłości.
To ona podtrzymuje nas, gdy wątpliwości szepczą,
To ona prowadzi nas przez życie, jak niewidzialna dłoń.

Wiara to nie ucieczka od rzeczywistości, lecz jej głębsze zrozumienie,
To przyjęcie świata w całej jego skomplikowanej piękności.
Wiara - to niekończący się dialog między sercem a umysłem,
To przekonanie, że nawet w najmniejszym z nas tkwi coś niezwykłego.

W świecie pełnym zmian, niepewności, czasem chaosu,
Wiara jest naszym przewodnikiem, naszą siłą, naszym światłem.
To ona sprawia, że patrzymy w gwiazdy i marzymy,
To dzięki niej wstajemy każdego dnia, gotowi pisać dalsze rozdziały naszej historii.