W sercu domu, gdzie wspomnienia ściany malują,
Tam mieszka babcia, jak opowieść z dawnych lat.
W jej oczach mądrość wieków, w uśmiechu ciepło domowego ognia,
Babcia - strażniczka tradycji, opiekunka rodzinnych skarbów.

Jej ręce, co kołysały kołyski, piekły chleby,
W nich siła i delikatność, jak wiosenny wiatr w gałęziach.
W jej słowach, miód i mądrość, lekcje życia szeptane,
Każde opowiadanie, niczym most między pokoleniami.

W kuchni babci, gdzie czas zwalnia swój bieg,
Aromat ciast i zup, niczym melodia serca.
Tu, przy stole pełnym smaków, historii i śmiechu,
Rodzina się zbiera, w kręgu miłości, co babcia tkała.

Babcia, to opowieść przy kominku, to bajka na dobranoc,
To ona uczyła nas marzyć, wierzyć, podążać za sercem.
W jej ogrodzie, gdzie każda roślina ma swoją historię,
Jest magia dzieciństwa, jest radość, jest życie.

W jej ramionach, każdy smutek mija, każda rana się goi,
Babcia - nasz anioł stróż, nasz skarb, nasze korzenie.
W jej obecności, każda chwila jest cenna, każdy dzień jest świętem,
Babcia - nie tylko słowo, to cały świat, to miłość bez granic.