Przyjaciel – to nie tylko słowo, nie pusty tytuł,
To osoba, co sercem mówi, co duszą słucha.
Nie ten, kto mówi „przyjacielu” na każdym kroku,
Lecz ten, co obok stoi, gdy świat się wali, gdy serce łka.

Przyjaciel to skarb, w sercu skryty, w życiu odnaleziony,
Ktoś, kto rozumie bez słów, kto wspiera bez pytań.
To dłoń wyciągnięta w ciemności, uśmiech w smutku,
To osoba, która zna nasze światło i nasze cienie.

W jego obecności, nie potrzeba masek, nie trzeba udawać,
Można być sobą, ze wszystkimi niedoskonałościami, ze wszystkimi marzeniami.
Przyjaciel to echo naszej duszy, odbicie naszych wartości,
To z nim dzielimy śmiech, łzy, ciszę, radość i ból.

Przyjaźń to most między dwoma sercami,
Niewidoczny dla oka, ale mocny jak skała.
To więź, która przetrwa burze, wichry, upały i mrozy,
To ona przynosi spokój, gdy reszta świata jest chaosem.

Przyjaciel to ten, kto z tobą idzie, gdy inni odchodzą,
Kto wierzy w ciebie, gdy sam w siebie zwątpiłeś.
To ten, kto świętuje twoje sukcesy, kto podnosi cię po porażkach,
Kto jest twoim lustrzanym odbiciem, twoją bratnią duszą.

W tej podróży, którą nazywamy życiem,
Przyjaciel to najcenniejszy dar, największe bogactwo.
To z nim tworzymy wspomnienia, które na zawsze zostaną,
Przyjaciel – to więcej niż słowo, to obietnica, to dar.